Serie: The Makanza #1
Genre: Dystopian, Young Adult
Gepubliceerd: Feb 2018
Waardering: ★★★☆☆
Add to Goodreads
A deadly virus. A brilliant, young researcher. And an infected survivor who threatens to steal her heart. In a society ruled by sanctions and curfews, Dr. Meghan Forester emerges as the youngest and most promising scientist to join the fight against Makanza - the deadly virus that's ravaged the world. Inside Compound 26, a giant government-controlled research facility, Meghan's new job involves studying the Kazzies, the rare survivors who carry the virus and now exhibit supernatural powers. But as her work enfolds, Meghan's horrified at the brutal and unethical practices the Kazzies are subjected to. And most surprisingly, she falls in love with one. Faced with growing conflict over helping the Kazzies versus following the Compound's strict policies, Meghan must choose: obey the government's unethical practices or risk everything to save the only man she's ever loved.
Ok, dit was creepy.
Vooral in het begin kropen me de rillingen over de rug.
En nee het is geen horror, alhoewel de werkelijkheid waarin wij nu leven wel een beetje zo aanvoelt
WTF?
Natuurlijk wist ik waar ik aan begon met dit boek, ik bedoel maar: een dodelijk virus.
Had ik verwacht dat het zo dichtbij de werkelijkheid zou komen waarin wij nu leven? Nee echt niet. En dat was wat mij rillingen bezorgde.
Want het begon zoals het hier ook allemaal is begonnen: met een virus, quarantaine voor de bevolking, kinderen die digitaal lessen moeten volgen, een avondklok, noem maar op. Daarnaast spreken ze over een 1e golf, een tweede en zelfs nog een derde. Heel toevallig allemaal.
<2018
Nadat ik een aantal van die toevalligheden gelezen had moest ik eerst even opzoeken wanneer de schrijfster dit boek geschreven had want ik kon mij niet voorstellen dat het langer dan een paar maanden geleden was. Ze begon dit boek echter jaren geleden en schreef hem pas af in 2018. Hoezo creepy…..
zwak
Door al die overeenkomsten met ons hedendaagse leven werd ik nog nieuwsgieriger naar het verloop van dit fictieve verhaal.
Het Makanza virus is niet te vergelijken met waar wij nu mee te maken hebben, gelukkig. Het is 99,9% dodelijk en de mensen die het overleven vertonen allerlei vreemde mutaties, zichtbaar en onzichtbaar. En dat is zo’n beetje ook het spannendste in dit boek. Want voor de rest maken we niet zoveel mee. Het is op zijn zachtst uitgedrukt een zwak verhaal.
Compound 26
We starten met Megan die aan haar nieuwe baan als researcher in Compound 26 begint. Ze is de jongste doctorandus, 23, en ze is vastbesloten een vaccin te vinden tegen het dodelijke virus. Op haar eerste dag ziet ze voor het eerst de Kazzie’s, de mensen besmet met het virus, en het is bij lange na niet hoe ze het zich had voorgesteld. De Kazzie’s worden onmenselijk behandeld, leven dag in dag uit, jaar in jaar uit, in gevangenschap en worden onderworpen aan mensonterende experimenten. En ze ziet uit eerste hand waar dat toe leidt: een Kazzie die helemaal door het lint gaat en alles kort en klein slaat.
opgedrongen romance
Deze Kazzie is natuurlijk super knap, super gespierd en vanaf die eerste ´ontmoeting´ kan Megan aan niemand anders meer denken. Ook niet aan Sara, een Kazzie die nooit interactie heeft met een researcher maar vanaf het moment dat Megan haar Sanctum binnenloopt contact met haar zoekt. Die ontmoeting vond ik vele malen interessanter dan haar ontmoeting met Davin maar nee, het was alleen maar Davin dit en Davin dat. Niet dat ze in romantische termen dacht maar het voelde voor mij alsof de auteur ons vooral nadrukkelijk wilde laten weten dat Davin de love intrest is.
Gezeur
Behalve dat Megan haar werk doet, een aantal regels overtreed en een wel zeer bijzonder ´geheim´ heeft, iets waar mijn mond van openviel maar waar ik mijn vraagtekens bij zette want het voegt weinig toe, gebeurt er bar weinig. De basis van het verhaal is goed, de wereldopbouw goed maar de uitvoering had veel beter gekund. De auteur had er wat mij betreft meer spanning en minder ´gezeur´ over Davin in mogen verwerken.
Ik kon ook geen band krijgen met Megan. Haar anti sociale gedrag voortkomend uit angst voor mensen irriteerde me, ze verschuilde zich er achter. En het werd zo vaak genoemd dat ik dacht ´ja nu weet ik het wel´.
In het kort
Dit is niet een begin waarvan ik denk: ‘snel door naar de volgende’. Ik kan er weinig enthousiasme voor opbrengen, dacht zelfs tijdens het lezen regelmatig: na deze stop ik ermee. En wetend dat deze serie 4 boeken telt maakt me nog sterker in mijn besluit.
0 Reacties