Serie: Famished #1
Genre: Horror, New Adult
Gepubliceerd: 2012
Waardering: ★★★.5
Add to Goodreads
Life for Kansas was perfect until the day the world changed. She has been hiding out for four years in solitude. It's the only way to survive. The only way not to draw the living dead. Helping a small group of people, she learns the new world might not be what she assumes. Venturing out of her refuge and comfort zone, she meets Rudy, who helps her find a greater purpose. She realizes that the world has moved on without her. Only it's not what she expects. Her knowledge of the living dead grows and only makes her more curious as humanity continues to hang on by a thread. While on her search for answers she finds comfort in new friendships and love, but her past seems as if it will haunt her forever. Kansas takes it upon herself to help other survivors, which would be easy if the famished were the only obstacles.
4 Jaar!
4 Jaar lang keek ik er naar uit om deze serie te kunnen lezen. En dat is nog niet eens de tijd die het de auteur gekost heeft om het derde en laatste deel te schrijven. Want dat heeft 6!!! jaar geduurd.
Dat is dus één van de redenen waarom ik al een paar jaar alleen maar series lees die compleet zijn. Ik vind het zo irritant als er zoveel tijd tussen boeken zit. Of de kans dat een auteur de serie niet eens af maakt. Er zijn nog steeds series waaraan ik ooit begonnen ben die nog steeds niet af zijn en waarvan ik vrees dat dat ook nooit gaat gebeuren. Maar…..ik dwaal af.
Te hoge verwachtign
4 Jaar keek ik er dus naar uit en nu ik dit eerste deel uit heb denk ik hhhmmmm.
Hij was leuk, zeker, maar…..ik had er meer van verwacht. Mijn verwachting is tijdens dat lange wachten waarschijnlijk steeds groter en groter geworden en ja, dan kan het alleen maar tegenvallen natuurlijk.
Ik had gehoopt, en verwacht, dat het spannender zou zijn dan dat het werkelijk was. Meer interacties met zombies. Het zijn echter vooral confrontaties met andere overlevenden en de bijzondere communities die in dit boek een rol spelen. En echt heel erg spannend is dat niet, enkele situaties daargelaten.
Gruwelijk
In dit verhaal is de zombie apocalyps al 4 jaar aan de gang en de mensen hebben zich ‘aangepast’ aan het leven met zombies. En niet iedereen ‘past zich normaal aan’ aan de apocalyps. Normaal noem ik dan dat ze zombies uitschakelen en de wereld vrij van ze willen maken. Rond spattend bloed en goor vind ik dan ook niet erg om over te lezen, dat hoort erbij. Maar de dingen die men in de communitie waarin Kansas terecht komt doet met zombies vind ik echt te ranzig voor woorden. Vond ik niet leuk om over te lezen en al helemaal niet om me er een beeld bij te vormen.
Slechte editing
Tja, ik zeg altijd dat ik daar overheen lees en het mijn waardering niet beïnvloed, maar ik vind het wel heeeeel vervelend als slechte editing er voor zorgt dat ik op dat moment even de weg kwijt ben. En dat gebeurde nogal eens. En dan las ik dat stukje opnieuw, opnieuw en opnieuw om het in de meeste gevallen dan nog steeds niet te snappen. Erg vervelend.
Kansas
Kansas is een doorzetter, een sterke meid die 4 jaar in haar eentje heeft geleefd en een voor haarzelf goede leefomgeving heeft weten op te bouwen. Toch vond ik haar ontzettend naïef toen er een groepje mensen op haar pad kwam. Ze had de middelen en kracht om ze weg te sturen maar dat deed ze niet. Ik las het met lede ogen want zelfs ik weet inmiddels wel dat wanneer je iets goeds opgebouwd hebt je je vooral niet in moet laten met anderen, wat er ook gebeurt, want vanaf dat moment valt je hele ‘veilige’ bestaan in duigen en kom je in een stroomversnelling die niks goeds brengt.
En dat gebeurt natuurlijk. Fijn voor mij als lezer want anders is het wel heel saai, maar voor Kansas is het absoluut geen goede ontwikkeling. Het enige goede is haar ontmoeting met Rudy en later Mac.
Romance
In mijn zombie boeken lees ik naast spanning en sensatie ook graag wat romantiek. Rudy is al snel de love interest maar ook voor Mac heeft ze gevoelens. Het is niet echt een love triangle en de romance, als je daar al van kan spreken, is bijzaak in het verhaal. Dat vind ik niet erg, het moet ook niet de boventoon voeren want ik lees deze boeken niet voor de romantiek. Maar ik vind het altijd wel fijn als er een bepaalde romantische, sexy ondertoon in het verhaal zit en dat zat er hier niet in. Ik voelde het niet en dat vind ik jammer.
In het kort
Taking on the Dead is een leuk begin van deze zombie serie maar helaas lag mijn verwachting hoger. Er zaten voor mij te weinig confrontaties met zombies in waardoor het niet zo spannend was als ik gehoopt had.
0 Reacties