Serie: Collide #1
Genre: Contemporary, New Adult
Gepubliceerd: 2013
Waardering: ★★★.5
Add to Goodreads
Her mind tried to fight a bloody battle against what her body already knew. She wanted him, and she wanted him bad. On the heels of college graduation and the unexpected death of her mother, Emily Cooper moves to New York City to join her boyfriend for a fresh start. Dillon Parker has been sweet, thoughtful, and generous through Emily’s loss, and she can’t imagine her life without him—even as her inner voice tells her to go slow. Then she meets Gavin Blake. A rich and notorious playboy, Gavin is dangerously sexy and charming as hell. Their first encounter is brief, but it’s enough to inflame Emily’s senses. When their paths cross again through an unexpected mutual acquaintance, she tries to deny the connection she feels, but Mr. Tall, Dark, and Handsome won’t let go so easily. As she discovers Gavin’s pain-filled past and Dillon’s true nature begins to surface, Emily knows she must take action or risk destroying everyone—including herself. But how can she choose when she can’t trust her own heart?
Ik denk dat dit boek op mijn tbr lijst gekomen is in de tijd dat ik into angsty love triangles was. Boeken als Thoughtless van S.C. Stepens, de serie Bookboyfriend van Erin Noelle en Ruining van Nicole Reed verslond ik bij de vleet. Geweldig vond ik ze.
Maar nu, nu zie ik er een beetje tegenop om dergelijke boeken te lezen. Ik vind het heerlijk hoe een boek heel veel sterke emoties in mij los kan maken, vind het super knap als een auteur dat voor elkaar krijgt, maar het heeft ook een enorme impact. Als ik er zo in opga en het is bijvoorbeeld heel verdrietig dan kan ik overal waar ik ga en sta verdrietig rondlopen.
Nerveus
Ik kan niet zeggen dat dat de reden is waarom ik in die tijd niet aan dit verhaal begonnen ben. Die ‘angst’ stak later de kop pas op. Maar ik wilde het toch een keer weer proberen. En alhoewel ik er nerveus van werd en af en toe buikpijn had van angst en spanning was dit niet zo’n emotioneel beladen boek als ik verwacht had.
Schrijfstijl
Aan de ene kant vond ik de schrijfstijl origineel, we krijgen de pov’s van Emily en Gavin (niet in de ik-vorm) maar niet per hoofdstuk of alinea. Nee, tijdens het verhaal kunnen de hoofdpersonen elkaar tegenkomen en switcht de pov zich van de één ineens naar de ander. Dan kunnen we meteen op dat moment lezen wat die hoofdpersoon ziet, hoort en voelt. Dat vond ik wel wat hebben.
Aan de andere kant was het bij tijd en wijle langdradig, zaten we teveel in het hoofd van de één of de ander en ik irriteerde me eraan dat Gavin elke keer weer dacht hoe beautiful Emily is, ze is net een princess blah blah blah. Twee keer was genoeg 😉 .
Naïef
Misschien is het niet het goede woord maar wat er bij mij op komt is dat Emily naïef is. Misschien kan ik het beter goedgelovig noemen, ik weet het niet, maar ze laat zich telkens weer inpalmen door de leugens van Dillon. En ze blijft maar zeggen dat ze van hem houd.
Daarom was ik lichtelijk gepikeerd toen ze die woorden ineens tegen Gavin zei 😮 ??
Oogkleppen
Regelmatig heb ik mij af zitten vragen of Dillon en de andere personen rondom Gavin en Emily oogkleppen op hadden. Ze hadden bij elk uitje vanaf het moment dat ze elkaar zagen oogcontact, keken naar niets of niemand behalve elkaar. Dat vooral Dillon dat niet zag was mij een raadsel. Dat kan je toch niet ontgaan?
Devil in disguise
Dillon leek mij in het begin een leuke, zachtaardige jongen. Maar het duurde niet lang voor hij zijn aardige jongen persona af schudde en er een duivel voor in de plaats kwam. Ik was nogal verbaasd over die ommekeer en ik vind het jammer dat we niet van hemzelf horen wat zijn reden daarvoor is, wat hem bezielde. Want er waren momenten waarop het leek alsof hij echt van Emily hield.
In het kort
Dit is niet de emotionele rollercoaster die ik dacht te gaan lezen. En dat vind ik niet erg.
Ik had echter wel gehoopt op een beter verhaal. Het was me te langdradig, we zaten teveel in de hoofdpersonen hun hoofd en wat ze dachten kwam elke keer weer op hetzelfde neer.
Natuurlijk eindigt het dusdanig dat je wel verder moet gaan, of je nu wilt of niet. Ben benieuwd wat dat volgende boek gaat brengen.
0 Reacties