Serie: Starlight #4
Genre: Fantasy, New Adult, Paranormal
Gepubliceerd: 2017
Waardering: ★★★★☆
Add to Goodreads
Power makes you blind, they say. What a load of bullshit. Power didn't make me blind. It turned me into a monster. Well, it turned me into a bigger monster. Samayan, head of the Council supernaturals, asshole extraordinaire, has made it his life's mission to show me just how strong he has become. I'd lie if I say I'm not scared. And when the one thing that could help me defeat him disappears right from under my nose, I feel like a complete failure. Running away from problems only to fall right into bigger ones is just the beginning. I'll either die a murderer, or live long enough to be a savior by the time all of this is over.
De titel van dit laatste boek zegt het al: Star is de reddende engel van de bovennatuurlijke wereld.
Wij wisten dat natuurlijk al lang, dat lag er dik bovenop. Dat is ook waar series als deze om draaien. En daar heb ik geen problemen mee, met die wetenschap, het is juist de reden waarom ik zo van zulke verhalen houd; alles komt altijd weer op zijn pootjes terecht.
Leuk maar niet meer dan dat
Maar de reis naar het happily ever after verloopt heel verschillend.
De ene serie brengt me helemaal in vervoering tijdens die reis terwijl een andere mij leesplezier bezorgd maar ook niet meer dan dat.
Tot die laatste categorie hoort Starlight.
Het was geen slechte serie, maar ik miste het betoverende gevoel; het gevoel dat ik altijd krijg als ik op en top geniet van een verhaal en de personages.
Dubbel
In mijn vorige recensies hebben jullie mijn klaagzang kunnen lezen over de irritante crush van Star op Aaron, het was iets wat mijn leesplezier naar beneden haalde. Gelukkig is daar in dit boek helemaal niets meer van terug te vinden. Niet omdat de crush over is maar omdat hij een groot gedeelte van dit boek afwezig is. Dat kwam het verhaal zeker ten goede maar het was ook een beetje dubbel want ik miste Aaron wel.
Creepy
Eén van de dingen die ik in dit boek wel geweldig goed vond is de periode dat Star niet haarzelf is. De gedachtes die ze heeft en de dingen die ze doet zijn intrigerend, en een tikkeltje creepy. En wat ik ook erg kon waarderen was dat Star het tot bijna op het einde moest hebben van haar lichamelijke krachten. Heel af en toe kon ze gebruik maken van de elementen maar vaker wel dan niet lieten ze haar in de steek.
In het kort
En een groot pluspunt van deze serie was de verscheidenheid aan bovennatuurlijken. Volgens mij hebben we bijna alles wel voorbij zien komen behalve zombies . Dat vind ik leuk, daar houd ik van! Ik miste echter de ongelofelijke spanning die een strijd tussen al die wezens met zich mee kan brengen.
‘Tuurlijk waren er wel spannende momenten maar het was niet nagelbijtend spannend en de uiteindelijke eindstrijd was voor mij een anti climax.
0 Reacties