Serie: Reawakened #3
Genre: Fantasy, Mythology, Young adult
Gepubliceerd: 2017
Waardering: ★★.5
Add to Goodreads
After surviving her otherworldly adventure, Lily wakes up on her nana’s farm having forgotten everything. Her sun prince, her travels to Egypt, and her journey to the Afterlife are all distant memories. But Lily is not the girl she once was. Her body is now part human, part lion, and part fairy. And if that isn’t bad enough, she must now harness this power of three and become Wasret: a goddess destined to defeat the evil god Seth once and for all. With the help of her old friend Dr. Hassan, Lily departs on her final voyage through the cosmos and across the plains of Egypt. On the journey, she will transform into the being she is destined to become. It is time for Lily to find her sunset.
Langdradig. Dat is het woord dat dit boek het beste omschrijft. Met regelmaat was het een kwelling om er doorheen te komen. Zo jammer want de voorgaande 2 boeken had ik me plezier gelezen en ik had er enorm veel zin in om me verder in de Egyptische mythologie te begeven. En er zaten echt leuke, spannende momenten in, maar nog vaker moest ik het boek even wegleggen om even mijn zinnen te verzetten en dat is een slecht teken. Hieronder een opsomming van wat ik niet en wel leuk vond.
* deze recensie bevat kleine spoilers *
Wat vond ik niet leuk
Laat ik beginnen bij de romance, iets wat ik heel belangrijk vind in mijn boeken.
Het was het het niet. Ik werd er zelfs een tikkeltje ongemakkelijk van. Lily papt in dit boek nl aan met de 3e broer. In deel 1 was het Amon, in deel 2 Asten en nu dus Ahmose. Er zijn verzachtende omstandigheden want Lily is haar geheugen kwijt en weet dus niets meer van haar liefde voor Amon en haar gevoelens voor Asten, maar dat de auteur nu deze weg ging bewandelen ging mij eerlijk gezegd te ver. Dat Ahmose er aan toe gaf snapte ik ook niet helemaal. Ze is de grote liefde van zijn broer Amon en toch start hij een relatie met Lily. Daarnaast was het ontzettend verwarrend want het ene moment houd hij van Lily, dan richt hij zijn pijlen ineens op Ashleigh, de fairy die in Lily huist, en dan is hij ineens ook verliefd op Tia en Wasret, nog twee spirits die in Lily ‘leven’.
Amon vond ik maar een slapjanus. Hij liet zijn broers Lily vrijelijk kussen, gaf ze zelfs privacy ervoor. Het was wel zo dat de spirits Tia of Ashleigh dan de macht over Lily’s lichaam hadden maar toch. Het is wel het lichaam van Lily waar ze aan zitten .
Dat is één van de dingen die ik ook niet leuk vond, al die verschillende persoonlijkheden in Lily. In het begin, toen Lily de Sphinx werd vond ik het leuk, leuk dat zij en de leeuwin Tia 1 geworden waren. En in de eerste instantie had ik er ook nog niet zoveel moeite mee toen Ashleig er ook bij kwam. Maar door al die innerlijke dialogen ging de snelheid uit het verhaal. Tel daar bij op de verliefdheid van elk van de spirits voor één van de broers en je krijgt verwarring op en top.
Ik kan mij nog herinneren dat ik in de vorige serie, Tigers Curse, moeite had met de verhalen van meneer Kadam. Dat waren langdradige verhalen. En helaas is de auteur in dit laatste boek net zo langdradig. Zoveel uitleg over dingen, zoveel lange omschrijvingen en zoveel innerlijke dialogen, ik had er moeite mee mijn aandacht erbij te houden.
En ik had moeite met haar schrijfstijl. In mijn recensie van het eerste deel had ik het al genoemd, maar de auteur gooit graag met vreemde/moeilijke woorden en daardoor moet je je aandacht er heel goed bij houden. 100% lekker ontspannen lezen is er niet bij.
Wat vond ik wel leuk
Het is een heel erg fantasierijke serie. Ook in dit laatste deel komen we op de vreemdste plekken en ontmoeten we vreemde en gevaarlijke figuren, en dat is heel erg spannend en verrassend.
Het is dat waar ik enorm van houd in mijn boeken en dat was de reden dat ik door bleef lezen want van die momenten genoot ik volop. Maar het is helaas niet genoeg om er meer dan 2,5 ster uit te slepen. Daarvoor moest ik er teveel moeite voor doen en stopte ik te vaak met lezen om wat anders tussendoor te gaan doen. Iets wat mij niet vaak overkomt.
In het kort
Reawakened begon veelbelovend maar doofde als een kaarsje uit. Als dit het 1e deel uit de serie geweest was weet ik heel zeker dat ik hem niet uit had gelezen, ik moest mijzelf regelmatig aansporen om niet te stoppen. Maar als het een laatste boek in een serie is wil je toch ook eigenlijk wel graag weten hoe het af gaat lopen. Ik heb dus doorgeworsteld tot het einde en slaakte een zucht van verlichting toen ik hem uit had.
0 Reacties