Serie: Amnesia #1
Genre: Contemporary, Mystery, New Adult
Gepubliceerd: 2017
Waardering: ★★★★☆
Add to Goodreads
I washed ashore in a little lake town. A place where everyone knows everyone, yet…No one knows me.I don’t know me.If a woman doesn’t know her own name, does she really exist?I don’t know my natural hair color, my birthdate, or where I live.I am invisible.To everyone, to everything, even to myself.Except to him. I see the recognition deep in his stare, the way it lingers on my face as if I’m a puzzle he’s desperate to put together.I just want answers, the truth… knowledge. His lips are sealed. Still, his eyes beguile me.I can’t trust anyone, not even myself. Someone wants me dead, the same someone who tried to bury me in a watery grave. They’ll come for me again… I won’t know their face.I don’t even know mine.I am amnesia.
Mysteries en thrillers, het zijn geen genres waar ik van houd en je zal me dan ook niet zo snel eentje zien lezen. Over dit boek, deze duologie, werd echter zo lovend geschreven, ik kon het niet helpen, ik moest zien of men gelijk had.
Amnesia is voor het grootste gedeelte een mysterie.
Een jonge vrouw spoelt aan in Lake Loch en wordt gevonden door Edward. Ze kan zich helemaal niets herinneren; niet haar naam, waar ze vandaan komt of hoe ze in het meer terecht is gekomen.
Edward’s reactie op haar is een mysterie op zich. Het is al snel duidelijk dat hij denkt te weten wie ze is, hij is er bijna 100% zeker van. Maar omdat hij van de artsen er niet met Amnesia over mag praten omdat het niet goed voor haar herstel zou zijn, blijft het een groot raadsel wie ze is.
In het begin vond ik Eddie een beetje te kleverig en te beschermend voor iemand die hij in principe niet kent en ik kan er niet mijn vinger op leggen waarom niet, maar hij is niet helemaal mijn type. Misschien wel door dat kleverige gedrag, wat later trouwens beter te begrijpen is.
Amnesia is een intrigerende persoonlijkheid. En niet alleen omdat ze haar geheugen verloren is.
Ze blijft er redelijk nuchter onder, is niet een meisje dat compleet door het lint gaat omdat ze zich niets kan herinneren. Wat mij het meest intrigeerde waren de flash backs, de kleine herinneringen die zo ineens op kwamen zetten. Daaruit wordt duidelijk dat Amnesia een verschrikkelijk leven gehad heeft.
Wat me ook heel erg bezig hield was het hoe en waarom.
Vanaf het moment dat we leren waarom Eddie Amnesia denkt te kennen, denkt te weten wie ze is en hoe ze verdwenen is, werd het mysterie namelijk nog groter. En de rol die het mysterieuze eiland erin speelt….het roept zo enorm veel vraagtekens op.
In het kort:
Tot nu toe ben ik blij dat ik met deze duologie ben begonnen ook al ben ik misschien niet zo lyrisch als sommige lezers. Het was leuk en ik ben ontzettend nieuwsgierig of al mijn vraagtekens beantwoord worden en hoe, want ik heb geen enkel idee in welke richting ik moet zoeken en of Amnesia nu wel of niet het verdwenen meisje is.
Wat ik ook hoop is dat Cambria Hebert iets minder fouten in het volgende boek heeft gemaakt. Het waren er net even teveel om niet op te vallen. En van mij mag ze al die zinnetjes tussen haakjes ook wel weg laten. Ze voegen niets toe, leiden alleen maar af.
0 Reacties