Serie: Stand alone
Genre: Adult, Dystopian
Gepubliceerd: 2013
Waardering: ★★★★.5
Add to Goodreads
When the unthinkable happens, not everyone is ready. Not everyone knows what to do. Lacking any survival knowledge, she finds herself in the shelter of the city's Liberty Tunnels with a group of strangers, none of which know much more than she does. The odds are against them. Panic, hunger, and sickness are rampant. The tunnels increasingly become more dangerous. With limited skills, Abby must pull it together, not only get her and the girls out of the tunnel shelter, but to survive long enough to make it home one last time.
Wow…..gewoon WOW!
Weer heeft Jacqueline Druga mij een ongelofelijk verhaal voorgeschoteld.
Door de titel en de cover dacht ik eenzelfde soort boek te gaan lezen als Under The Gray Skies. Dezelfde wereld maar vanuit een ander perspectief. Dit was echter een totaal andere setting.
Dit boek verteld het verhaal van Abby en haar 5- en 17-jarige dochters.
Ze maken een meiden tripje naar de grote stad, maar wanneer de paniek uitbreekt vluchten ze in hun auto terug naar huis, het veilige platteland. Maar zover komen ze niet. Ze stranden in een tunnel met nog een aantal overlevenden.
Ze hebben geen idee wat er gebeurd is maar horen van andere overlevenden gruwelijke scenario’s en wat de gevolgen zijn als hun scenario’s kloppen. Door Abby’s slimme oudste dochter weten ze al snel dat de speculaties kloppen en dat ze een week lang in die tunnel moeten zien te overleven tot het buiten weer relatief veilig is.
Maar het gevaar blijft niet buiten. Zonder dat ze het beseffen dringt de sluipmoordenaar heel langzaam, zonder dat ze het ruiken of voelen, hun relatief veilige wereld in de tunnel binnen en brengt hun gezondheid in groot gevaar.
De ramp in het voorgaande boek is verschrikkelijk, ik hoop dat zoiets nooit gebeurt, maar het scenario dat in dit boek geschetst wordt vond ik nog vele malen gruwelijker. Vooral de gevolgen als je aan die sluipmoordenaar blootgesteld wordt. En dat maakten we mee, van heel dichtbij zelfs. Het is iets wat ik echt doodeng vind.
Terwijl ze vechten met hun gezondheid moeten onze hoofdpersonen een lange reis afleggen om weer thuis te kunnen komen.
Onderweg komen ze op locaties terecht waar ze weer op krachten kunnen komen en middelen krijgen om hun lange reis voort te kunnen zetten.
Ik vond het verfrissend om te lezen dat het grote gros van de mensen die ze tegen komen hulpvaardig zijn en niet gevaarlijk zoals je vaak in ander boeken leest. Het is iets waar ik mij een beter beeld van kan vormen dan de agressie en wreedheid.
Ik hoop dat de mensheid, mochten we ooit in zo’n verschrikkelijke wereld terecht komen, deze weg in zal slaan.
Ook het einde van dit boek is emotioneel, maar ik kon het beter droog houden dan aan het einde van Under the Gray Skies.
Ik ben er wel al achter dat je van deze schrijfster geen romantiek hoeft te verwachten. Nou is dit natuurlijk nog maar het tweede boek dat ik van haar las, maar romantiek konden we in beide boeken echt wel vergeten. Overleven, daar draait het allemaal om.
De schrijfstijl was even wennen, het is kort maar krachtig. Dat viel me in het eerste boek ook al op, het is af en toe net even te abrupt, maar toch mag ik dat wel. Niet teveel poespas maar schrijven over dat waar het om gaat!
0 Reacties