Serie: Zomb-Pocalypse #1
Genre: Young Adult, Horror
Gepubliceerd: 2015
Waardering: ★★★★☆
Add to Goodreads
Being head cheerleader doesn't exactly prepare you for life during the apocalypse, and it's a dangerous learning curve... Sixteen-year-old Jane wakes up to a desperate text from her best friend—the dead are walking around outside her window. Jane's parents are in New York for the weekend, and Jane is completely alone. After a gruesome personal tragedy, Abby rescues Jane, and the girls flee the town they grew up in, hoping to find a place unaffected by the dead. Abby’s family lake house seems like the only choice, but their beacon of hope is three States away, separated by a sea of reanimated death. Reaching it will be anything but easy.
Heel lang was het horror genre, en dan met name zombies, een no-go voor mij.
Verschrikkelijk leek me dat, al dat bloed, de afschuwelijke verminkingen en het eten van hersenen.
Om dat laatste moet ik nu verschrikkelijk lachen. Het laatste waar ze aan toe komen zijn de hersenen, als ze er al aan toe komen. Het is een leuk bedenksel van film-makers .
Ik had me dan ook nooit kunnen bedenken dat ik verschrikkelijk zou genieten van zombie boeken en dit boek is daarop geen uitzondering, ik heb er van gesmuld!
Wat ik vooral verschrikkelijk leuk vond van dit boek is dat de hoofdpersoon, Jane, geen stoere meid is die getraind is door een militaire vader of op een andere manier kennis gemaakt heeft met wapens en een vechtsport. Nee, onze Jane is een cheerleader, weet helemaal niks van wapens en gruwelt ervan om een zombie, ook al weet ze dat’ie eigenlijk al dood is, uit te schakelen.
Ze wordt door schade en schande wijs en moet onderricht worden in hoe een zombie uit te schakelen en hoe een geweer te gebruiken. Het is een verfrissende wending in een genre waarin de hoofdpersonen bijna altijd kick ass heldinnen zijn.
Dat wil niet zeggen dat Jane een watje is.
Nee, ook al gruwelt ze ervan, ze weet dat als ze wil overleven ze alles moet leren en ze staat er, ook al is het soms met tegenzin, open voor.
Jane en haar 2 mede-overlevenden, Abby en Megan, hebben een plan.
Ze vertrekken richting de Cabin van Abby haar ouders die gelegen is in een afgelegen gebied en hopen daar veilig te zijn voor de zombies. Maar je kunt op je vingers na-tellen dat ze daar niet zonder problemen, of misschien helemaal niet, aan zullen komen.
Dit is de eerste zombie novel die ik, wat de overlevingskampen betreft, het meest realistisch vind.
Je wordt niet tegen je zin en verplicht in een overlevingskamp ‘opgesloten’. Wil je weg? Dan mag je gaan en de bezittingen waarmee je gekomen bent mag je weer meenemen, net als je wapens.
Dat heb ik wel eens anders gelezen in zombie boeken en dat begreep ik nooit zo goed.
Waarom mensen met tegenzin in een kamp houden. Het scheelt je ruimte, maar vooral proviand als ze er niet meer zijn. En mensen die er met tegenzin zijn zorgen meestal voor de problemen.
Er was wel een puntje dat ik een beetje raar vond en dat was dat ze op een eiland in quarantaine moesten. Het eiland is zombie-virus vrij dus het zou logischer zijn zo’n faciliteit op te zetten op het vaste land en de virus vrije personen pas daarna naar het eiland te sturen.
En ik miste achtergrond over Ryan. We weten waar hij was voor de uitbraak, maar we leren zijn achtergrond daarna niet beter kennen en dat is toch jammer voor een personage die redelijk prominent aanwezig is in het boek.
Maar dat mocht verder de pret niet drukken, deel 2 kan wat mij betreft niet snel genoeg uitkomen!
0 Reacties