Serie: The Dire Wolves Chronicles #2
Genre: New Adult, Paranormal
Gepubliceerd: januari 2015
Waardering: ★★☆☆☆
Add to Goodreads
The Dire Wolves Chronicles continue...Mijn motto is dat lezen vooral plezierig en ontspannen moet zijn en wanneer ik worstel met, en/of me erger aan een boek, dan moet ik er gewoon mee kappen.
After you have sacrificed your freedom what else is there to lose?
Mary Anne has given her word to Hunter that she’ll stay as his mate, but every second she spends with him takes her further away from Gage when he needs her the most.
Caught between love and duty, Mary Anne discovers that her troubles are just beginning, and that sometimes love comes at a great price.
En dat doe ik meestal ook.
Maar het geeft me wel vaak een onbevredigd gevoel en dan spoken er vragen door mijn hoofd als: ben ik niet te snel gestopt? Heb ik het boek wel een kans gegeven?
Want er zijn boeken die ik in het begin helemaaaaal niet leuk vond maar hoe verder ik kwam, hoe beter het werd. Dus stoppen is niet altijd de juiste keuze.
Het is één van de redenen waarom ik deel 1 uitgelezen heb en waarom ik aan deel 2 begon, het kon beter worden.
En net als zijn voorganger is dit een kort boek, het telde op mijn eReader 150 blz en dat is natuurlijk niks voor een boekenwurm
Maar zelfs 150 blz is teveel als de verhaallijn alleen maar bergafwaarts gaat.
Alle dingen die mij tegen stonden in Dire stonden mij ook tegen in Dusk, maar nu gooide ook Hunter een duit in het zakje.
Ik werd echt knettergek van die vent.
Mary-Ann verteld hem keer op keer dat ze geen gevoel voor hem heeft en dat ze verliefd is op Gage, maar hij blijft haar voorhouden dat die gevoelens niet juist zijn en ze gevoelens voor hem heeft, dat ze voorbestemd zijn. En dat alles blijft hij zeggen met een hoop geduld en een glimlach wat Mary-Ann ook zegt of doet. Hoezo creepy??
En wat doet Mary-Ann vervolgens?? Die zegt ja en amen. Walchelijk!
De enige die mijn respect begon af te dwingen was Gage.
Ook al was ik nog steeds niet 100% overtuigd van hun liefde voor elkaar, het begint er wel steeds meer op te lijken en Gage is opgeklommen van een domme sukkel naar een man die vecht voor de vrouw waarvan hij houdt.
De wegen die hij daarvoor bewandelt zijn misschien niet helemaal de juiste, ze brengen hem wel waar hij zijn wil.
Na 110 bladzijden had ik er eerlijk gezegd schoon genoeg van maar dwong mezelf die laatste 40 nog te lezen.
En daarmee houdt mijn avontuur met de The Dire Wolves Chronicles op.
En ik durf ook bijna met 100% zekerheid te zeggen dat dit mijn laatste boek van Alyssa Rose Ivy is want haar serie The Crescent Chronicles, vond ik ook al niet zo bijzonder.
0 Reacties