Serie: Nightshade #3
Genre: Young Adult, Paranormal, Weerwolven
Gepubliceerd: Januari 2012
Taal: Engels, ook verkrijgbaar i/h Nederlands
Waardering: ★★★☆☆  
Calla heeft de oorlog altijd verwelkomt. Maar nu de eindstrijd nabij is, staat er meer op het spel dan winnen. Ze moet Ren redden, zelfs als ze zich daarmee de toorn van Shay op de hals haalt. En ze moet zorgen dat Ansel veilig is, zelfs als hij gebrandmerkt is als verrader. Ze moet zichzelf bewijzen als Alpha, gruwelijke dingen het hoofd bieden en de wereld bevrijden van de magie van de keepers. En dan moet ze nog besluiten wat te doen als de oorlog eindigt, als Calla het er levend vanaf brengt teminste.

Review:

O, wat heb ik uitgekeken naar dit 3e en laatste deel van Nightshade. En ik had zo gehoopt dat ik hetzelfde gevoel weer terug zou krijgen als ik het 1e deel had maar het mocht helaas niet zo zijn. Alhoewel ik ook deze leuk vond miste ik de spanning en de tenen krommende romantiek uit het 1e deel, alhoewel Ren zijn best deed deze weer terug te halen.
Pas rond het 22ste hoofdstuk werd het echt spannend met een ongelofelijke strijd tegen de Keepers en Bosque Mar. Maar het was ook verschrikkelijk verdrietig en het einde was totaal niet wat ik verwacht en gehoopt had. . . . .
Met dit boek en dit einde heeft de schrijfster de serie, die zo veel belovend begon, voor mij helemaal bedorven en het kleurt mijn eind beoordeling; ik heb er echt niet meer voor over dan 3 sterren en ik baal er enorm van.
Hieronder vertel ik waarom maar ik waarschuw je alvast, het is een enorme spoiler . . .
Show spoiler Hide spoiler

Ik ben nog steeds verbijsterd, verdrietig en kwaad over de dood van Ren. Ik kan nog steeds niet geloven dat Andrea Cremer dit gedaan heeft en ik verwachtte eigenlijk tot aan het einde van het boek op een wonder maar helaas  . . . . . ik had hem het liefst met Calla gezien, hij was gewoon de betere keus; hij is gepassioneerd, houd enorm veel van Calla en zal alles doen om haar te beschermen.
En ondanks dat Calla voor zijn dood al min of meer haar keuze had gemaakt hoopte ik nog steeds op een andere uitkomst.
En dan het einde . . . . . vreselijk!
Het is een Happy End voor Calla en Shay, ze zijn samen, maar het feit dat ze voor altijd wolven zijn en niet meer terug kunnen shiften naar hun menselijke vorm vind ik niet leuk.