Serie: Morta Fox #2
Genre: New Adult, Paranormal
Gepubliceerd: 2016
Waardering: ★★★★☆
Add to Goodreads
Being a vampire for hundreds of years, Hammer knew all about promises when he made one to Morta Fox. The problem was, he never counted on her being the most stubborn, big-mouthed, unbelievably amazing vampire he’d ever met. He wasn’t supposed to fall in love with her, but he did. Stuck in the Red Dimension for seven years, it’s hard to hold onto hope, until Hammer runs into his Doyen. Ray Bardos has been trapped in there for more than a century, and now he claims to know a way out. Hammer would do anything at all if it means seeing Morta again, so he doesn’t ask questions. To get out, he must give away a part of himself. He’s willing and ready, but he has no idea what exactly this means until it’s too late. And when Hammer finally makes it out of the Red Dimension, Morta Fox isn’t the only vampire he needs to find.
Wanneer ik een eerste deel van een serie heb gelezen lees ik bijna nooit de samenvatting van de daarop volgende boeken. Daarom was ik er niet op voorbereid dat dit boek in zijn geheel vanuit het oogpunt van Hammer is geschreven en ook niet dat we 7 jaar verder zijn. Zeven jaar gemist hebben om het zo maar even te zeggen.
Hammer
In het begin dacht ik leuk, nu krijgen we ook de pov van Hammer. Toch zat ik ook met smart te wachten op de pov van Morta want ik wilde weten hoe het haar vergaan was in al die jaren.
Ondanks dat ik uit keek naar de pov van Morta was het ontzettend interessant om Hammer zijn verhaal te lezen. Over zijn verblijf in de Red Demension (een soort van hel voor vampiers) bijvoorbeeld want dat is een HEL met hoofdletters. En daar zit hij dus al 7 jaar in.
Met behulp van 2 andere vampiers weet hij uiteindelijk te ontsnappen en vanaf dat moment wordt het pas echt interessant want zijn geheugen heeft zijn terugkeer naar aarde niet overleeft. Hij denkt dat hij nog ergens in de jaren 1700 leeft terwijl hij al meer dan 300 jaar verder is.
Baby vampier
Wat ik vooral erg goed vind van dit boek is dat Morta en Hammer elkaar niet gelijk ‘herkennen’ als zijnde hun verloren liefdes. Het is natuurlijk een feit dat Hammer, die zichzelf nu Mask noemt, weldegelijk Hammer is, maar zelf wil hij daar niets van weten, hij lijkt toevallig op die man maar verder…..
En ook Morta gelooft dat hij toevallig heel veel op Hammer lijkt en wil hem niet eens meer zien omdat het haar teveel pijn doet. Ook in zijn gedrag lijkt hij in het begin niets op Hammer. Hij is weer een new born vampire en weet niets van de regels en het vampier leven. Hij moet alles weer leren en dat zorgt voor een heel interessant verhaal. Vooral ook omdat we meer van Hammers verleden, voordat hij vampier werd,te weten komen.
Wie ben jij?
Natuurlijk kruisen hun wegen elkaar door omstandigheden weer maar voordat dat gebeurt zijn we al een heel stuk verder in het boek en ook dan is er geen sprake van enige herkenning van Morta’s kant. Hammer heeft op dat punt wel een enorme aantrekkingskracht tot haar die hij niet kan verklaren maar hij wimpelt die aantrekkingskracht ook vrij snel weer weg.
In het kort
Vond ik het in het begin jammer dat we Morta’s pov niet kregen, hoe verder het verhaal vorderde, hoe minder erg ik het vond.
En Hammer zijn verhaal is zo ontzettend interessant dat ik dit boek zelfs nog leuker vond dan het eerste deel.
Dat de auteur zich niet liet verleiden om de geliefden weer bij elkaar te laten komen in dit boek dwingt mijn respect af. Want dat is toch verleidelijk. Maar doordat ze dat niet gedaan heeft (pas tegen het einde leek het er aan te zitten komen) blijft de romantische spanning er in en dat is iets wat ik wel heel erg lekker vind. Ik ga dus snel verder met de conclusie van deze serie.
0 Reacties