Serie: Red Winter Trilogy #1
Genre: Fantasy, Mhthology, Young Adult
Gepubliceerd: 2016
Waardering: ★★★★☆
Add to Goodreads
In a few short months, Emi's mortal life will end when she becomes the human host of an immortal goddess. Carefully hidden from those who would destroy her, she has prepared her mind, body, and soul to unite with the goddess—and not once has she doubted her chosen fate. Shiro is a spirit of the earth and an enemy of the goddess Emi will soon host. Mystery shrouds his every move and his ruby eyes shine with cunning she can’t match and dares not trust. But she saved his life, and until his debt is paid, he is hers to command—whether she wants him or not. On the day they meet, everything Emi believes comes undone, swept away like snow upon the winter wind. For the first time, she wants to change her fate—but how can she erase a destiny already wrought in stone? Against the power of the gods, Shiro is her only hope … and hope is all she has left.
Auteur Annette Marie ken ik van haar Steel & Stone serie. Een serie die ik van het begin tot het einde geweldig vond door zijn enorme originaliteit, de spanning, de humor en de heerlijke romance. Ik hield haar dan ook nauwlettend in de gaten en zette, zodra ik er lucht van kreeg, de Red Winter Trilogy op mijn tbr lijst.
Nou moet ik heel eerlijk zijn en bekennen dat ik niet zo’n enorme fan ben van Japanse folklore. Niet om over te lezen in ieder geval, dus een beetje sceptisch was ik wel.
En helaas, ik kon er in het begin bijna niet doorkomen. Tot en met bladzijde 70 heb ik mij regelmatig afgevraagd of ik wel verder moest gaan; al die moeilijke Japanse namen en vreemde gebruiken, het duizelde mij. Alleen omdat ik weet wat Annette Marie kan las ik nog door en gelukkig gebeurde er vanaf dat punt iets wat het verhaal spannender maakte en Emi ineens in een ander daglicht zette.
Want ik was tot dat moment echt geen fan van Emi. Zo keurig, zo regeltjes volgend en zo heilig…..ik werd er niet goed van. En praat me niet over al die ritueeltjes. Ze is het meisje dat uitverkoren is om de spirit van godin Amaterasu in haar lichaam te huisvesten en mag, behalve bidden en het uitvoeren van rituelen, helemaal niets. En daar is ze content mee. Totdat ze er achter komt wat het voor haarzelf, als mens, betekent als ze de gastvrouw van de Amaterasu wordt. Men heeft haar misleid en vanaf het moment dat ze dat ontdekt komt haar leven in een stroomversnelling terecht.
Na een ongelukkige samenloop van omstandigheden is een Kitsune (shape shifter) haar iets schuldig. En wanneer hij die schuld bij haar wil inlossen komt ze terecht in de wereld van de Yokai, de tegenstanders van de Kami waartoe Emi behoort, en is haar leven ineens verbonden met twee gevaarlijke Yokai die ze wel/niet kan vertrouwen. Want ze begint in te zien dat niet alles zo zwart/wit is als haar altijd voorgespiegeld werd.
Wat vond ik leuk
De mannelijke personages Yumei en Shiro (de Yokai) zijn niet zomaar mooie jongens. Ze hebben een eigenaardig uiterlijk kenmerk. Zo heeft Yumei in zijn menselijke vorm klauwen en zwarte veren tussen zijn zwarte haar. En Shiro ziet er nog bijzonderder uit:
Normaal gesproken houd ik niet zo van zulke rariteiten, maar Annette Marie komt er bij mij mee weg omdat ze ze daarnaast een leuk en jongensachtig karakter mee weet te geven.
Ook wil ik de cover even onder de aandacht brengen. Prachtig! De kleuren, het lettertype, alles klopt. Alle covers van Annette Marie zijn trouwens prachtig, kijk hier maar eens (helemaal naar beneden scrollen).
En als bonus zitten er ook nog 10 pagina’s met schitterende illustraties in:
Wat vond ik niet leuk
Door de stukken dat we in Emi’s hoofd zaten werd het verhaal af en toe wat traag waardoor ik merkte dat mijn gedachten af begonnen te dwalen.
In het kort:
Voor ik begon aan Red Winter wist ik dat het een gok zou zijn. Normaal gesproken laat ik boeken die zich voornamelijk afspelen in Japan links liggen, maar aangezien dit een Annette Marie is wilde ik het toch proberen.
Dat ik er, zoals verwacht, op sommige vlakken moeite mee had (al die vreemde op elkaar lijkende Japanse namen) ligt zeker niet aan haar maar aan mijzelf. En ook al had ik daar moeite mee, ik kan niet anders dan haar bewonderen want ze heeft mij met haar schrijfstijl, originaliteit en enorme kleurrijke fantasie wederom weten te verbazen. Mede doordat de basis van dit verhaal ontzettend goed in elkaar zit. En ze heeft weer een stel kleurrijke personages weten te creëren.
Emi heeft een lange weg moeten afleggen voor ik haar leuk begon te vinden, maar ze is gegroeid, sterker geworden en gelooft niet zomaar meer wat haar verteld wordt. Ze vecht terug en ik ben heel benieuwd wat dat haar op zal leveren.
0 Reacties