Serie: The Hollows #1
Genre: Horror, New Adult
Gepubliceerd: 2010
Waardering: ★★★★.5
Add to Goodreads
"This is the way the world ends - not with a bang or a whimper, but with zombies breaking down the back door." Nineteen-year-old Remy King is on a mission to get across the wasteland left of America, and nothing will stand in her way - not violent marauders, a spoiled rock star, or an army of flesh-eating zombies.
De eerste serie die ik van Amanda Hocking las was My Blood Approves en ik was er enorm van onder de indruk.
In die tijd was alles wat ook maar met vampiers te maken had niet veilig voor mij.
Toch begon ik mij ook heel langzaam te interesseren voor dystopian en dus kwam dit boek op mijn radar.
En net zo snel als ik hem zag wimpelde ik hem weer weg want hij bleek over zombies te gaan, iets waar ik toen helemaal niet voor voelde.
Sinds ik mij over de afkeer van dat genre heen heb gezet en ben gaan genieten van zombie verhalen had ik deze serie weer op mijn tbr lijst staan.
De verwarring over het wel of niet compleet zijn van The Hollows hield me echter tegen. Ik had niet zo’n zin om te beginnen aan een spannende zombie serie om er dan middenin achter te komen dat ik moet wachten op een volgend boek.
Het feit dat Amanda Hocking 5 jaar gedaan heeft over het 5e, en laatste, deel van My Blood Approves (die ik overigens niet gelezen heb omdat deel 4 bevredigend eindigde) was ook geen goeie referentie.
Na enig speurwerk lijkt het er toch op dat het een 2-delige serie is en heb ik de sprong gewaagd. Maar ik ben er nog niet helemaal gerust op dus ik bereid mij voor op het ergste, dan kan het altijd meevallen 😉 .
En ik genoot zo van dit eerste boek dat de ongerustheid compleet naar de achtergrond verdween.
De schrijfstijl is prima, recht voor zijn raap en no nonsense, wat ik gewend ben van Amanda Hocking. Het heeft hier en daar wel wat schrijffouten in de vorm van vergeten woordjes, maar dat mocht de pret niet drukken.
Wat betreft de personages; hier en daar lees ik in recensies dat men de uitwerking daarvan niet diep genoeg vond.
Aan de ene kant hebben ze gelijk, we krijgen weinig achtergrond informatie over Remy haar leven voor de zombie uitbraak. En we krijgen net zo weinig van Laslo en praktisch niks van Harlow en Blue.
En toch…..ik miste het niet. Want alles draait om het NU. Het overleven.
We zien ze zoals ze gemaakt zijn door de apocalypse. En wat ik zag beviel me wel. Vooral Remy.
Remy is stoer, hard en emotieloos lijkt het wel.
Vooral in het begin van het boek dacht ik: jeetje, dat je dat kunt doen.
Maar het is een copingmeganisme, een manier om in leven te blijven en degenen die met haar mee reizen te beschermen. En daar slaagt ze in.
Toch heeft ook zij af en toe momenten dat ze het allemaal niet meer ziet zitten, en dat is veel emotioneler dan iemand die regelmatig in janken uitbarst.
Er is ook een gegronde reden waarom ze zo hard is geworden.
Ze heeft al veel mensen verloren die haar dierbaar waren en nu is ze gescheiden geraakt van haar broertje van 8 jaar. Ze weet niet waar hij is maar zal alles doen om hem te vinden.
En terwijl ze bezig is met die zoektocht verzamelt ze een gevolg: Harlow die met haar in een quarantaine complex verbleef, Ripley de tamme leeuwin die waarschijnlijk uit één van de shows uit Vegas komt en Blue en Laslo.
Laslo is een voormalig rock star en in het begin was ik niet zo’n fan van hem.
Blue vond ik leuker, maar ook al reist hij met ze mee, veel horen en zien doen we niet van hem.
Laslo lijkt in het begin wat onnozel, kinderlijk soms, maar later in het boek ontwikkelt hij zich toch wat meer in een richting die mij meer aansprak. Toch vind ik het jammer dat hij niet wat krachtiger, doortastender en beschermender was.
Gezien zijn gevoelens voor Remy vond ik dat hij harder had moeten protesteren tegen wat ze aan het einde van Hollowland ging doen, en ik had nog liever gezien dat hij haar aan haar haren mee de vrijheid in gesleept had.
Helaas deed hij dat niet en datgene waar Remy zich nu in stort, om de mensheid te helpen, biedt niet echt een leuk vooruitzicht.
Dit was een zombie boek naar mijn hart.
Veel spanning, veel actie, een leuk hoofdpersoon en een klein beetje romantiek.
En het einde wat we kregen belooft een spannend maar gruwelijk vervolg.
0 Reacties