Erica Stevens - Ravenous
Serie: The Ravening #1
Genre: Young Adult, Science Fiction
Gepubliceerd: 2013
Waardering: ★★★.5
Add to Goodreads
The world didn’t end with a bang, it didn’t go out in a ball of fire and fury, nor did it end in ice. But in some strange way, ice was the end; or maybe it was the beginning of something more. Bethany is stunned and horrified when she finds herself suddenly alone in a world that was alive only moments before. Terrified, she flees into the streets of her town, looking for answers, and desperate to reach her family. Panicked, she is nearly captured by the monsters hunting her until Cade steps in to rescue her. Dark and distant, most people in school are wary of Cade, yet oddly fascinated by him. They had once been close as children, but it has been years since Bethany has had any real contact with Cade. As their situation becomes even more perilous, Bethany struggles to come to terms with her past, her terrifying new reality, and her growing love for a boy that is powerful, mysterious, and perhaps even more frightening than the aliens hunting them. Aliens that want more than their lives, they also want their blood.

The Ravening heeft de potentie om een hele goede serie te worden.
Te worden, want wat mij betreft is het dat nog niet.

Het begon enorm intrigerend. Mensen stoppen plotsklaps met bewegen en lijken bevroren. Ik zat er meteen helemaal in…

Frozen.
Completely and utterly freaking frozen.
One second the woman had been speaking. She had, in fact, been half way through the nice of have a nice day. Her mouth was still forming the ni of nice, the syllable was the last sound she’d uttered before she’d completely stopped moving. Her face had not gone slack, her hand had not dropped to her side, she had not fallen to the ground but simply become freaking frozen into this strange mannequin-like thing standing behind the counter.
Maar al snel kwam ik tot de conclusie dat we wel heel veel tijd in Bethany’s hoofd door brengen. Erg jammer want dat haalde de snelheid uit het verhaal. En het zorgt voor veel herhalingen en is soms verschrikkelijk irritant.
Zo’n irritant moment is bijvoorbeeld wanneer Cade en Bethany hun eerste kus delen. Toen dwaalden haar gedachten ineens naar jaren terug. De terugblik was wel relevant aan deze kus, maar voordat we dat weten zijn we twaalf bladzijden verder.
Wat een manier om de sexuele spanning van die eerste kus de grond in te boren zeg, pff.

Toch was dit boek tussen de hersenspinsels van Bethany door ontzettend spannend en gruwelijk en dat zorgde ervoor dat ik door bleef lezen.
Dat het ook nog eens een love triangle heeft was een leuke bijkomstigheid ook al was die ontdekking in de eerste instantie nogal verrassend, om het zo maar even te noemen, en kon Bethany af en toe een beetje door zeuren over haar wel/niet gevoelens voor beide jongens.

Toch mocht ik haar wel.
Ze is een heel sterke persoonlijkheid die door een verschrikkelijke gebeurtenis in haar jeugd afstandelijk en koud geworden is.
Maar ze is verschrikkelijk loyaal aan de mensen die met haar mee op de vlucht zijn. Ze staat meer dan 1x op het punt zichzelf op te offeren voor een ander.

We ‘ontmoeten’ de aliëns die achter de aanval op de aarde zitten niet, maar van de beschrijvingen van Bethany weten we dat ze er niet zo heel veel anders uit zien dan wij mensen. De aliëns die we wel ontmoeten zien er meer uit als uit de kluiten gewassen spinnen/teken die door de opname van menselijk bloed steeds groter en groter worden. En ze zijn verschrikkelijk moeilijk te verslaan.

Het einde is spannend en hartverscheurend en ook al is het geen enorme cliffhanger, het maakt me nieuwsgierig genoeg om gelijk door te willen gaan.