Dana Fredsti - Plague World
Serie: Ashley Parker #3
Genre: Dystopian, Adult, Horror
Gepubliceerd: 2014
Waardering: ★★★.5
Add to Goodreads
The zombie plague has gone airborne, and the conspiracy that began it all reaches the boiling point. Having been ambushed in San Francisco, which is now fully engulfed in the zombie plague, Ashley and the wild cards must pursue the enemy to San Diego. There they will discover a splinter of their own organization, the Dolofónoi tou Zontanoús Nekroús, which seeks to weaponize the plague. But that isn't the worst news. The plague has gone airborne, making it transferable without physical contract. It cannot be controlled by anyone, so reports of the zombie swarm are coming in from across the United States - and across the world.

Dit derde en laatste deel van Ashley Parker heb ik ook weer met plezier gelezen, maar toch is mijn waardering iets naar beneden gegaan.
Ik werd zo langzamerhand een beetje moe van de soms bloemrijke en zogenaamd grappige schrijfstijl. Het is niet zo dat alle humor te was, er zaten echt wel humoristische momenten in, maar ik vond het niet altijd grappig of leuk. De momenten waarop ik dat zo voelde waren die die minder spannend waren. Was het spannend, dan had ik daar absoluut geen last van.

En spannend was het af en toe hoor, en verdrietig want de groep lijdt grote verliezen. Vaak heel onverwacht en soms niet eens door zombies.
Want het wordt al snel duidelijk dat de vijand niet bestaat uit een horde zombies, maar mensen die rijk en machtig hopen te worden van de uitbraak en niets uit de weg gaan om hun doel te bereiken. Het is een verschrikkelijk bittere pil want als ze alleen hadden moeten vechten tegen de zombies dan waren de verliezen veel minder groot geweest.
De dood van de personages die mij dierbaar geworden waren was ontzettend verdrietig en het laatste slachtoffer van het boek was de druppel. Ik heb een paar traantjes gelaten; wat deed dat verschrikkelijk zeer.

Aan het einde van het boek begon het sabotage plot wat te rammelen.
Ik had moeite met het geschetste scenario en dan voornamelijk met de persoon die aan het hoofd staat van de bende die zichzelf wil verbeteren ten koste van de mensheid.
Ik begrijp niet helemaal hoe hij in die rol terecht gekomen is, hoe hij uit het laboratorium gekomen is, want na contact met het virus was hij een Walker patiënt geworden en die werden gemonitord om te zien of ze of zombie of Wild Card zouden worden. Aangezien Wild Cards heel belangrijk zijn, en het is duidelijk dat hij er één is, zou dat groot nieuws geweest zijn en zou hij na zijn verdwijning zeker gemist worden. Maar er is nooit weer over deze persoon gesproken…

Ook Plague World had weer korte verhaaltjes tussendoor, dit keer hoe het virus zich over de rest van de wereld verspreid en ik moet heel eerlijk bekennen dat ik de meesten overgeslagen heb.
Dit kon makkelijk want de landen/plaatsen waar het zich afspeelde werden bovenaan de hoofdstukjes vermeld en ze stonden helemaal op zichzelf.

Het is geen geheim dat ik een fan ben van happy endings, een eind dat zegt:’Alles is weer goed in de wereld en ze leefden nog lang en gelukkig’, maar jammer genoeg heeft deze serie niet zo’n einde. Dat is alles wat ik er over kwijt wil.
Wat ik daar nog wel aan toe wil voegen is dat het einde ruimte laat voor een vervolg en ik hoop tegen beter weten in dat Dana Fredsti die gaat schrijven.

Kort samengevat:

Ashley Parkers verhaal is spannend en gruwelijk.
Ze is een stoere, kick-ass meid die op een verschrikkelijke manier achter de zombie uitbraak komt maar vrij vlot kan omschakelen van student naar zombie slayer. Ze gaat bloed en gruwel niet uit de weg om iemand te redden. Ze kent haar grenzen en laat de dingen waarvan ze weet dat ze er niet goed in is met plezier over aan iemand die het wel kan.
Het is een zombie verhaal met originele aspecten, een geweldig leuke groep personages en deel 1&2 hebben een vleugje romantiek. Deel 3 heeft helaas helemaal niets te bieden op het romantische vlak en ook al is dat jammer, er gebeurt zoveel dat er eigenlijk geen tijd over is om het te missen.
Het minpuntje voor mij zijn de korte verhaaltjes tussendoor, ze leiden af van het verhaal waardoor de snelheid er uit gaat, maar er zullen vast lezers zijn die het juist wel leuk vinden.