Dead Tropics by Sue Edge
Serie: Stand Alone
Genre: Adult, Horror
Gepubliceerd: Mei 2012
Waardering: ★★★★☆
Add to Goodreads
IN THE MIDST OF A CATASTROPHE LIKE THE WORLD HAS NEVER SEEN, ONE WOMAN WILL STOP AT NOTHING TO PROTECT HER FAMILY.
Lori Nelson has always seen herself as an ordinary woman, doing the best she can to juggle family and her work as a nurse. But the most dangerous creature in nature is the mother whose offspring is threatened...

When miners release an ancient virus Lori is at ground zero of the deadly battle for survival. With the help of a laconic ex-soldier, can Lori find the strength to fight the spreading threat and save her family?

Zo af en toe stuit ik op een zombie boek dat ik nog niet eerder tegengekomen ben en als de blurb me dan ook nog eens aanspreekt maakt mijn hart een sprongetje van geluk want lang niet alles in dit genre spreekt me aan. Zo vind ik het fijn als er ook iets van een romance in zit en ook al geeft de blurb me daar helemaal geen reden toe, ik hoopte dat de ex-soldier daarin een rolletje speelt. Maar een moeder die vecht voor haar kinderen is ook niet te weerstaan dus romance of niet, ik wilde dit boek lezen.
Dead Tropics begint zoals zoveel zombie boeken, in een ziekenhuis. Misschien geen origineel begin, maar wel een logisch begin als het ontstaat door een virus. En natuurlijk behoort één van de verpleegsters tot de overlevenden en veranderd ze van een levens reddende engel in een zombie killer.
Het gemak waarmee Lori de zombies met een eigengemaakte stake naar het hiernamaals stuurt verbaasde me in het begin wel een beetje. Er was geen moment van jakkes of eeewwww, nee hoor, vol overgave stak ze ze door hun oogkas om ze uit te schakelen. Natuurlijk was er de beginnende awkwardness; ze zijn patiënten dus ze weten niet wat ze doen dus moet je ze helpen, maar toch kwam vrij snel het besef dat dit niet normaal is, vooral niet als ze niet reageren op verdovende middelen of zelfs gewoon doorlopen als ze beschoten worden.
Maar haar gedachten houden zich voornamelijk bezig met overleven.
Lori’s overlevings-instinct wordt vooral gevoed door haar kinderen. Haar oudste dochter heeft ze voor haar dienst afgezet bij het winkelcentrum en haar tweeling bij haar zus die aan de rand van het regenwoud woont. Ze moet bloederige battles met de zombies doorstaan om bij haar kinderen te kunnen komen en daarbij wordt ze bijgestaan door een groep andere overlevenden. Maar het is een ontzettend harde strijd en voor ze in veiligheid zijn hebben ze al een groot deel van de groep verloren.
We vallen van de ene afschuwelijke situatie in de andere; dingen die ik al eens eerder tegengekomen ben in andere zombie novels, maar ook nieuwe, originele dingen. En jawel, ik krijg mijn romance ook al is het maar een vleugje en ligt de nadruk vooral op het overleven en uitschakelen van zombies.
Helaas krijg ik niet het happy end waarop ik gehoopt (en een klein beetje verwacht) had Bedroefde emoticon .
In één van de laatste hoofdstukken werd die hoop al de grond in geboord, dat was even slikken, en ik had mij min of meer al neergelegd bij het open einde dat we vervolgens kregen totdat ik las dat er een vervolg aan zat te komen.
Ha, natuurlijk wil ik die lezen, ik hoop nog steeds (tegen beter weten in) dat een bepaald personage toch weer zijn opwachting maakt.
Maar die hoop werd ook al snel de grond in geboord want na de aankondiging dat deel 2, Blood Tropics, er aan zat te komen ergens in 2013 is er niets meer te vinden over dit vermeende vervolg. En de blog van de auteur is sinds oktober 2012 ook al niet meer geupdate……[boos]
Kort samengevat:
Dead Tropics is een goede zombie novel met een kick ass moeder die het gevaar niet uit de weg gaat om haar kinderen en dierbaren in veiligheid te kunnen brengen. De gruwel en goor vliegt je om de oren en zo hoort een zombie boek te zijn naar mijn mening. Niets of niemand blijft gespaard en dat zorgt regelmatig voor wtf? momenten.
De schrijfstijl is lekker vlot en de wereldopbouw duidelijk en goed (het speelt zich af in en om Cairns Australië). Het is verschrikkelijk jammer dat het beloofde vervolg er niet gekomen is, ik noteer hem daarom als een stand-alone, want het einde is wel dusdanig dat je hem ook zonder vervolg kunt gaan lezen zonder gefrustreerd te raken.