Hemlock by Kathleen Peacock
Serie: Hemlock #1
Genre: Paranormal, Young Adult
Gepubliceerd: mei 2012
Waardering: ★★★.5
Add to Goodreads
MACKENZIE AND AMY WERE BEST FRIENDS.
UNTIL AMY WAS BRUTALLY MURDERED.

Since then, Mac's life has been turned upside down. She is being haunted by Amy in her dreams, and an extremist group called the Trackers has come to Mac's hometown of Hemlock to hunt down Amy's killer:

A white werewolf.

Lupine syndrome - also known as the werewolf vius - is on the rise across the country. Many of the infected try to hide their symptoms, but bloodlust is not easy to control.

Wanting desperately to put an end to her nightmares, Mac decides to investigate Amy's murder herself. She discovers secrets lurking in the shadows of Hemlock, secrets about Amy's boyfriend, Jason, her good pal Kyle, and especially her late best friend. Mac is thrown into a maelstrom of violence and betrayal that puts her life at risk.

Kathleen Peacock's thrilling novel is the first in the Hemlock trilogy, a spellbinding urban fantasy series filles with provocative questions about prejudice, trust, lies, and love.
Hebben jullie dat ook wel eens?
Geen enkel boek pakt je aandacht; één voor één gooi je ze na een tijdje gefrustreerd aan de kant om vervolgens je ellenlange TBR lijst op Goodreads door te spitten naar iets waarvan je zegt: ‘ja, dat is het!!’

Ik zat in zo’n fase.
Dagen achtereen was ik op Goodreads aan het struinen; in mijn TBR lijsten, tussen de boeken die Goodreads mij aanbeveelt en in lijsten van andere lezers, om nog gefrustreerder te raken dan ik al was want niks, maar dan ook niks, sprak mij aan.

Totdat ik dit boek tegenkwam in mijn eigen TBR lijst.
Hij was een beetje ondergesneeuwd in de enorme lijst, maar de titel Hemlock trok mijn aandacht en ik kon mij herinneren dat de titel en de samenvatting me destijds enorm intrigeerden.
Helemaal blij, zij het een beetje terughoudend, begon ik in dit boek met daarbij het voornemen om minimaal 75 bladzijden te lezen voor ik besloot of ik wel of niet verder wilde gaan.

Het was een saai begin.
Saai en inspiratieloos en ik had totaal geen klik met de hoofdpersoon.
Maar ik bleef doorlezen want ik moest en zou die grens van 75 bladzijden halen.
Ik gooi op het moment te snel en makkelijk een boek aan de kant als iets me irriteert en mijn ervaring met King Hall heeft me geleerd dat het verhaal zo ineens tot een ommekeer kan komen en ik het ineens verschrikkelijk leuk kan vinden.

En alsof het zo moest zijn gebeurde er iets rond die 75ste bladzijde dat me aanspoorde om vooral door te lezen.
Het was geen ommekeer die me gelijk in juichen deed uitbarsten, maar het had de potentie om het verhaal naar een hoger niveau te tillen.
Ik bleef dus stug doorlezen maar rond blz. 195 was het pas echt zweet in de handen spannend. En daarna bleef het verhaal onverwachte wendingen en spannende fragmenten houden, maar ik had nog steeds niet het gevoel van ‘yes, wat een geweldig boek’.

Mackenzie is degene waar het verhaal om draait, zij geeft ons haar pov, maar ze verteld ons verschrikkelijk weinig over zichzelf en daardoor heeft haar personage weinig diepte, met als gevolg dat ik maar weinig gevoel voor haar op kon brengen.

Hemlock is niet super origineel maar hij is leuk genoeg. Hij deed mij denken aan het boek met de sprankelende vampier Knipogende emoticon ook al gaat dit boek uitsluitend over weerwolven en het Lupine Syndroom, een infectie die mensen kunnen krijgen door een kras of beet door een weerwolf.
Wel hebben we te maken met een love triangle en het einde deed mee nog het sterkst aan Twilight denken.

De schrijfstijl was prettig en Mackenzie had een aangename manier van vertellen, maar ik denk dat de spanning, en vooral het mysterie rond de dood van haar beste vriendin, mij door dit verhaal heen hebben geloodst.
Mijn nieuwsgierigheid naar de werkelijke gebeurtenis was te groot om hem niet uit te lezen.

Het verhaal rond de dood van Amy is aan het eind van dit boek afgerond, we weten het wie en waarom, maar Hemlock is nog niet voorbij.
Toch twijfel ik of ik wel door wil gaan want ik voel niet de drang die ik anders wel heb; ik ben niet echt nieuwsgierigheid naar hoe het verder zal gaan met de hoofdpersonen.
Maar als ik nu niet verder ga met deel 2 weet ik bijna zeker dat ik ze nooit zal gaan lezen…..