Schrijfster: Richelle Mead
Serie: Bloodlines #6
Genre:Young Adult, Vampiers, Magie
Gepubliceerd: februari 2015
Taal: Engels
Waardering: ★★★★☆
Add to Goodreads
Sydney Sage is an Alchemist, one of a group of humans who dabble in magic and serve to bridge the worlds of humans and vampires. They protect vampire secrets—and human lives.
After their secret romance is exposed, Sydney and Adrian find themselves facing the wrath of both the Alchemists and the Moroi in this electrifying conclusion to Richelle Mead’s New York Times bestselling Bloodlines series. When the life of someone they both love is put on the line, Sydney risks everything to hunt down a deadly former nemesis. Meanwhile, Adrian becomes enmeshed in a puzzle that could hold the key to a shocking secret about spirit magic, a secret that could shake the entire Moroi world.
*Dit is het zesde deel in de serie en de recensie kan kleine spoilers bevatten*
Goh, ik heb er zo lang naar uitgekeken om deze serie te gaan lezen en nu heb ik hem al weer uit.
Ruim twee week genoot ik opnieuw van de wereld van de Moroi en Strigoi, maar dit keer vanuit het oogpunt van Sydney de Alchemist die in de eerste instantie geen fan van de Moroi is, en vanaf het 4e deel ook vanuit het oogpunt van Adrian, een Moroi Vampier.
We hadden al kennis kunnen maken met deze twee in de voorgaande serie en het was erg leuk om nu het verhaal te lezen vanuit een heel andere hoek.
Zoals gezegd heb ik ervan genoten om deze serie achter elkaar te lezen, maar helaas vond ik deze afsluiter niet super sterk.
Ik zag dit laatste plot eerlijk gezegd al een beetje aankomen en het paste wel in de lijn van de serie, maar ik vond het wel een tikkeltje gezocht.
Dat nou juist de persoon waar alles om begonnen was in deze situatie terecht komt en gered moet worden, nee ik vind niet dat dat getuigd van vindingrijkheid en originaliteit.
Wat ik ook erg jammer vind is dat Adrian niet groeit in zijn daden.
Ik bedoel, hij is gegroeid in zijn persoonlijkheid, vat het leven een stuk serieuzer op en is ook bereid om er wat voor te doen om er wat van te maken, maar in de laatste twee boeken was hij telkens enorm gefrustreerd dat hij Sydney niet kon helpen als ze weer op een missie ging en hij alleen achter bleef.
Waarom ging hij niet trainen met één van de guardians? Ik had zo graag gezien dat hij een bad ass Moroi was geworden die zijn hand er niet voor omdraaide om iemand uit te schakelen met zijn blote handen.
We worden opgezweept naar een climax, een einde waarin het er op aan gaat komen, maar het waait uit als een kaarsje. De laatste battle/reddingsactie zitten Sydney en Adrian zelfs uit, maar wanneer ze plotseling wel even in actie moeten komen is het zo voorbij en is iedereen blij en gelukkig.
Het was zeker wel even spannend maar veel te makkelijk naar mijn smaak.
Bloodlines vond ik over het geheel genomen iets minder leuk dan Vampire Academy maar ik heb er zeker wel van genoten en zal iedereen zonder twijfel aanraden deze serie te gaan lezen!
Ruim twee week genoot ik opnieuw van de wereld van de Moroi en Strigoi, maar dit keer vanuit het oogpunt van Sydney de Alchemist die in de eerste instantie geen fan van de Moroi is, en vanaf het 4e deel ook vanuit het oogpunt van Adrian, een Moroi Vampier.
We hadden al kennis kunnen maken met deze twee in de voorgaande serie en het was erg leuk om nu het verhaal te lezen vanuit een heel andere hoek.
Zoals gezegd heb ik ervan genoten om deze serie achter elkaar te lezen, maar helaas vond ik deze afsluiter niet super sterk.
Ik zag dit laatste plot eerlijk gezegd al een beetje aankomen en het paste wel in de lijn van de serie, maar ik vond het wel een tikkeltje gezocht.
Dat nou juist de persoon waar alles om begonnen was in deze situatie terecht komt en gered moet worden, nee ik vind niet dat dat getuigd van vindingrijkheid en originaliteit.
Wat ik ook erg jammer vind is dat Adrian niet groeit in zijn daden.
Ik bedoel, hij is gegroeid in zijn persoonlijkheid, vat het leven een stuk serieuzer op en is ook bereid om er wat voor te doen om er wat van te maken, maar in de laatste twee boeken was hij telkens enorm gefrustreerd dat hij Sydney niet kon helpen als ze weer op een missie ging en hij alleen achter bleef.
Waarom ging hij niet trainen met één van de guardians? Ik had zo graag gezien dat hij een bad ass Moroi was geworden die zijn hand er niet voor omdraaide om iemand uit te schakelen met zijn blote handen.
We worden opgezweept naar een climax, een einde waarin het er op aan gaat komen, maar het waait uit als een kaarsje. De laatste battle/reddingsactie zitten Sydney en Adrian zelfs uit, maar wanneer ze plotseling wel even in actie moeten komen is het zo voorbij en is iedereen blij en gelukkig.
Het was zeker wel even spannend maar veel te makkelijk naar mijn smaak.
Bloodlines vond ik over het geheel genomen iets minder leuk dan Vampire Academy maar ik heb er zeker wel van genoten en zal iedereen zonder twijfel aanraden deze serie te gaan lezen!
0 Reacties