Serie: A Court of Thorns and Roses #3
Genre: Fantasy, New Adult
Gepubliceerd: 2017
Waardering: ★★★★★
Add to Goodreads
A nightmare, I’d told Tamlin. I was the nightmare. Feyre has returned to the Spring Court, determined to gather information on Tamlin’s maneuverings and the invading king threatening to bring Prythian to its knees. But to do so she must play a deadly game of deceit—and one slip may spell doom not only for Feyre, but for her world as well. As war bears down upon them all, Feyre must decide who to trust amongst the dazzling and lethal High Lords—and hunt for allies in unexpected places.
In de jaren dat ik het fantasie genre lees zijn er heel veel series voorbij gekomen waarvan ik heb genoten. Maar er zijn er maar weinig die dit niveau halen. Een niveau waar ik gewoon geen woorden voor heb, zo geweldig!
Vanaf het moment dat ik aan dit laatste deel, A Court of Wings and Ruin, begon keek ik al uit naar het einde. Niet omdat ik er alweer genoeg van had, maar omdat ik verschrikkelijk nieuwsgierig was naar hoe het af zou lopen. Want het beloofde een verschrikkelijk lange en afschuwelijke strijd te worden en ik hoopte, hoopte zo, dat alle personages die mij dierbaar zijn geworden in de loop van deze drie boeken het zouden overleven.
Ik ga er niets over los laten, maar ik kan jullie vertellen dat ik een aantal tranen gelaten heb.
Dit boek was weer net zo overweldigend als de eerste twee en ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen. Mijn gevoelens zijn een puinhoop op het moment.
Ik begin dus maar bij het begin, de schrijfstijl. Want dat is wat voor mij een boek kan maken of breken. In het begin, de 1e keer dat ik deel 1 las, was ik er niet zo’n fan van. Maar ik werd al snel betoverd door de wereld van Feyre en was er daardoor al gauw aan gewend. Begon het zelfs heel erg te waarderen en later ervan te houden. En ik denk dat ik, mede door die prachtige schrijfstijl, dit vooral zo’n geweldig goede serie vind.
Maar natuurlijk ook door de wereld opbouw.
Sarah J. Maas heeft een bijzondere, mooie maar vaak ook gruwelijke, wereld gecreëerd. En ze schetst een prachtig beeld van elk van de Courts die de Fae wereld rijk is: Spring, Summer, Autumn, Winter, Dawn, Day en Night. Kleurrijke landschappen, mooie paleizen, prachtige kleding, bijzondere inwoners. Ze weet het zo mooi te vertellen en te verwoorden, alsof je er middenin staat. Maar de wereld van de Fae is ook verraderlijk en dat zorgde vaak voor verrassende wendingen. Wendingen die vaker wel dan niet roet in het eten van onze hoofdpersonen gooide.
Tja de hoofdpersonen.
Sarah J. Maas heeft ze allemaal een duidelijke vorm en diepte gegeven. Ik genoot stuk voor stuk van ze en leefde met ze mee, had verdriet om hun verleden en de gruwelijke herinneringen die ze na al die eeuwen nog bij zich dragen, maar had ook bewondering voor ze. Bewondering voor hun veerkracht en hun wil om door te strijden voor een mooiere en betere wereld.
Feyre was vanaf het begin al een sterke persoonlijkheid, met een wil om te overleven en haar familie te beschermen. Vanaf het moment dat ze in de Fae wereld terecht komt doet ze daar echter nog een schepje bovenop. Ze wil en zal alles doen om degenen waar ze van houd, maar ook de rest van de wereld, een betere en mooiere toekomst te geven. En dat kost haar veel, heel veel. Maar het brengt haar ook veel; een nieuwe familie en de liefde van haar leven.
In het kort
Zoals ik in het begin al zei, ik heb er geen woorden voor, zo geweldig vind ik deze serie. En ik begin nu heel ernstig te twijfelen of ik de serie A Throne of Glass niet weer op moet pakken. Ik was niet zo bijster onder de indruk van het eerste deel, mede door de schrijfstijl. Maar nu ik geleerd heb er van te houden zou ik het wel eens net zo geweldig kunnen gaan vinden.
Voor A Court of Thorns and Roses gebruik ik weer dezelfde woorden als in mijn recensie van deel 2: GA ZE LEZEN!!
0 Reacties