Serie: Zomb-Pocalypse #2
Genre: Dystopian, YoungAdult
Gepubliceerd: 2016
Waardering: ★★★★☆
Add to Goodreads
In the wake of Camp Freedom being overrun, Jane, Silas, and Ryan set out for Abby's cabin in the woods of Illinois. They don't know what happened to the rest of their group, but Jane can't continue to function unless she finds out. Life on the road only gets harder as the undead claim more and more of what's left of humanity. The roads are barely passable with wrecked cars, and carnage. Worst of all, the threats aren't just what's trying to eat them anymore. It's a lot for anyone to take on, especially a sixteen year old, but Jane is determined to find out what’s happened to her friends– or die trying.
O dit was een heerlijk vervolg van Zomb-pocalypse, maar ook weer veel te kort!
Het was nog niet eens zo heel lang geleden dat ik begon aan het verhaal van Jane en haar vrienden en toch moest ik even graven in mijn geheugen. Gelukkig wist ik het mij al vrij vlot weer voor de geest te halen en daarna stortte ik mij vol overgave in het zombie avontuur waarin Jane terecht is gekomen.
We rollen van de ene spannende gebeurtenis in de andere en het zombie bloed en goor vliegt ons om (en in ) de oren.
Jane is haar vriendinnen uit het oog verloren maar wordt nu bijgestaan door 2 mannelijke helden.
De ene, Ryan, hadden we al vrij vlot in deel 1 leren kennen maar de ander, Silas, ontmoetten we pas aan het einde daarvan.
Ryan en Jane zijn gedurende deel 1 nader tot elkaar gekomen en er hebben zich gevoelens ontwikkeld tussen die twee, maar het is vrij pril en Jane is realistisch genoeg om zich niet op die gevoelens vast te pinnen. In deze verrotte wereld zijn er veel belangrijkere dingen om je mee bezig te houden dan een relatie.
Het is dan ook een ondergeschikt onderdeel in het verhaal en ik moet eerlijk bekennen dat ik ook zo mijn twijfels heb over die twee. En die worden versterkt door Silas.
Silas is een humeurige, harde jongen, zijn mood swings bezorgen je een whiplash, en toch vond ik hem steeds leuker worden (zijn tatoos en washboard abbs werkten daar natuurlijk ook aan mee ).
Hij toont totaal geen gevoelens, beperkt zich meestal tot wat gegrom of bevelen, maar onder die ruwe bolster zit duidelijk een blanke pit. En ook al doet hij vaak voorkomen of Jane een damsel in distress is, hij vertrouwd haar genoeg om haar mee te nemen in het zombie geweld terwijl Ryan haar het liefst in een veilig kamertje achter slot en grendel zou stoppen. Door dat verschil tussen die twee zie ik Jane’s gevoelens langzaam verschuiven alhoewel ze dat zelf nog niet inziet.
Zoals altijd in zombie boeken zijn er ook in deze verschrikkelijk slechte mensen en soms zag ik het gevaar al van heinde en ver aankomen. Dan had ik de neiging om mijn ogen dicht te knijpen en mijn vingers in de oren te stoppen om het maar niet aan te hoeven zien.
Het einde van zomb-pocalypse 2 is happy, maar dat zal vast niet zo blijven want deze zomer verschijnt het derde deel.
Ik kijk er nu al naar uit!
0 Reacties