Schrijfster: Emily Goodwin
Serie: Contagium #2
Genre: New Adult, Horror
Gepubliceerd: augustus 2015
Taal: Engels
Waardering: ★★★★,5
Add to Goodreads
Orissa Penwell will do anything in the zombie plagued world to keep her friends safe. After the discovery of a zombie-proof safe house, she thinks things may actually work out and they can get through the apocalypse together. The compound offers more than just shelter. It gives her and her friends a sense of community and purpose. It gives them a reason to keep living in the dead world.
But her chance at happiness is shattered when someone she recently let into her life—and her heart—is shot. Hell-bent on revenge, Orissa will do whatever it takes to seek vengeance and get even…without caring what the risk is for herself.
Things quickly go from bad to worse and she finds herself lost and abandoned—and forced to face the zombie-plagued world on her own. When lies, secrets, and desperation are added to the already harrowing world, Orissa discovers that zombies aren’t the only things to worry about.
What—or who—will justice cost her? And just how far will Orissa go to avenge someone she loves?
Dit boek is net zo snel, spannend en gruwelijk als zijn voorganger en het zoog me helemaal in het verhaal; ik vergat alles en iedereen om mij heen en had alleen oog voor Orissa, Hayden en de andere mariniers die zichzelf constant in gevaar brengen om anderen te redden. Het is echt geen kattenpis wat die allemaal meemaken.
Maar Orissa laat zich niet ondersneeuwen door de getrainde mariniers, nee zij is vaak degene die met gevaar voor eigen leven haar team probeert te redden en dat resulteert er soms in dat ze van ze afgesneden wordt en haar weg alleen terug moet vinden. Zodoende komt ze bijna altijd gewond en onder het bloed terug van een missie.
Ze is en blijft de bitchy, stoere kick ass meid, maar door haar gevoelens voor Hayden laat ze af en toe een hele andere, meer menselijke, kant zien.
Het hoe en waarom van de zombie uitbraak blijft nog steeds een raadsel maar ik heb het gevoel dat een aantal mariniers er meer van weten dan ze doen voorkomen.
Orissa zet haar vraagtekens ook bij sommige instructies en opdrachten die ze krijgen en het frustreert me enorm dat ze er telkens in meegaat zonder die vraagtekens uit te spreken.
Het voegt een mysterieuze noot toe aan dit dystopische zombie verhaal.
Natuurlijk komen we naast zombies mensen tegen die niet om kunnen gaan met het plotseling wegvallen van autoriteit en die vormen een haast nog groter gevaar dan de zombie's.
Volgens mij ben ik ook een beetje gewend geraakt aan de schrijfstijl want het stoort me lang zo erg niet meer en ik had het idee dat de fouten ook wat minder aanwezig waren dan in deel 1. Ik kwam af en toe nog wel wat rariteiten tegen maar door de enorme spanning walste ik daar vrij vlot overheen.
'Tuurlijk was de cliffhanger er weer eentje die je de haren te berge doen rijzen en ik heb even voor me uit zitten kijken en de hele impact van die cliffhanger over me heen laten komen voor het uiteindelijke besef kwam dat het boek uit was; ik moest even tot mijzelf komen voor ik verder kon gaan in boek 3.
0 Reacties