Genre: Young Adult, Dystopian, Vampiers
Gepubliceerd: April 2013
Taal: Engels, ook verschenen i/h Nederlands
Waardering: ★★★★★
Add to Goodreads
Allison Sekemoto has vowed to rescue her creator, Kanin, who is being held hostage and tortured by the psychotic vampire Sarren. The call of blood leads her back to the beginning—New Covington and the Fringe, and a vampire prince who wants her dead yet may become her wary ally.
Even as Allie faces shocking revelations and heartbreak like she’s never known, a new strain of the Red Lung virus that decimated humanity is rising to threaten human and vampire alike.
Review:
Ik wist dat ik weer aan een fantastisch avontuur zou beginnen toen ik de eerste regels van The Eternity Cure las en dat was het, van het begin tot het eind.Net als het 1e deel is dit een duister, grimmig en bloederig verhaal, maar er zat ook zeker humor in. Die humor kwam voor een groot gedeelte van Jackal, de Raider King.
Mijn kennismaking met hem in deel 1 was nou niet echt een aangename, en ik hoopte dat Allie hem dit keer gelijk een kopje kleiner zou maken, maar na een tijdje begon ik hem stiekem steeds leuker te vinden en zijn aanwezigheid is een hele goede aanvulling want zijn pittige uitspraken en sarcastische opmerkingen zijn enorm lachwekkend.
Quote van Jackal:
Well, it’s official,” Jackal said, his voice echoing down the long corridor.
“This is the most I have ever been in the sewers in one place.
If someone had said to me a month ago, "Hey, Jackal, guess where you’ll be spending most of your time in New Covington? Ankle-deep in shit!" I would’ve ripped their lips off.”
En ik bewonder de schrijfster enorm om de manier waarop ze een gebouw, of een ander voor onze tijd heel normaal gebruiksvoorwerp weet te beschrijven, zonder het te benoemen, maar je weet precies wat ze bedoelt en je ziet het helemaal voor je:
The shaft went down at least a couple hundred feet, a pitch-black, claustrophobic tube that seemed to descend into the center of the earth. Even with my vampire sight, which turned complete darkness into shades of gray, I couldn’t see the bottom or the top. It made me feel like I was dangling over a bottomless pit.
I was relieved when I finally heard Jackal hit the bottom, sending a metallic thump up the shaft. I slid down the remaining length of rope, landing on a square metal platform that swayed slightly under my weight. Gazing around, I discovered the platform wasn’t attached to the walls of the tube; it appeared to be a large metal box at the bottom of the cables.
Wat ik ook geweldig vind van Julie Kagawa's boeken is dat er zeker romantiek in zit maar dat het niet de boventoon voert en niet, zoals in de meeste boeken, gelijk vanaf het begin aanwezig is of, in een opvolgend deel, gelijk weer verder gaat. Het duurde behoorlijk lang voordat Zeke weer verscheen en waar en wanneer is zeer verrassend, ik zag het niet aankomen.
Het laatste hoofdstuk eindigt afschuwelijk, ik kon mijn tranen maar nauwelijks bedwingen, en de epiloog eindigt met een cliffhanger die me weer met smart uit doet kijken naar het volgende deel van deze geweldige serie. Maar helaas duurt dat nog bijna een jaar want The Forever Song word pas in het voorjaar van 2014 verwacht.
Als je dit boek ook al gelezen hebt kun je vast wel begrijpen waarom ik de titel van deel 3 een beetje creepy vind . . . . .
0 Reacties